1 rozdział

Muzyka.
Z perspektywy Cassie:

"Ciesz się każdą chwilą, bo nigdy nie wiadomo kiedy będzie ta ostatnia"

 
   Promiennie słoneczne przebijały się do mojego pokoju przez duże okno, powodując przy tym moją pobudkę z interesującego snu. Niechętnie przetarłam dłońmi zaspane powieki, po czym delikatnie je uniosłam w górę, pozwalając dostrzec moim oczom piękny, letni poranek. Rozejrzałam się po moim pokoju, który był średniej wielkości, jednak należał do przestronnego pomieszczenia. Wszystkie meble były białe, a ściany w kolorze jasnego beżu. Dwuosobowe łóżko znajdowało się pod oknem, a na przeciwko niego komoda z ubraniami, a nad nią wisiał mały telewizor. Obok posłania była jedna szafeczka nocna, a tuż obok niej znajdowało się biurko, wraz z obrotowym krzesłem. Drzwi wejściowe umieszczone były przy komodzie, natomiast drugie, prowadzące do łazienki znajdowały się przy biurku, na którym leżał biały laptop. Zaprzestałam rozglądać się po pomieszczeniu, gdyż znajdowałam się w nim sama. Niechętnie odrzuciłam kołdrę na bok i opuściłam rozgrzane przez moje ciało miejsce do spania. Przeczesałam ręką moje brązowe włosy, które na pewno nie były w najlepszym stanie i zarzuciłam na swoje ciało turkusowy szlafrok. Następnie wyszłam na korytarz, kierując się do drewnianych, kręconych schodów, a gdy zeszłam na dół to poszłam do kuchni, skąd po całym domu roznosiły się przyjemne zapachy.
-Cześć babciu - zwróciłam się do niej, całując ją w policzek.
-Witaj Cassie - powiedziała, szeroko się do mnie uśmiechając.
-Gdzie dziadek? - spytałam, siadając przy stole, na którym znajdowały się dwa talerze z jajecznicami, oraz taka sama ilość kubków z gorącą herbatą.
-Pojechał coś załatwić. - Babcia usiadła na przeciwko mnie, a wtedy w ciszy zabrałyśmy się za konsumowanie posiłku, który swoją drogą był bardzo pyszny. Skończywszy konsumpcje zaniosłam naczynia z powrotem do kuchni, chowając je do zmywarki.
-Będziesz się widziała dzisiaj z Louisem? - spytała się starsza kobieta, kiedy już miałam iść na górę.
-Chyba tak, a co?
-Nic - powiedziała, po czym szybko wbiegłam po schodach do swojego pokoju.

   Wyjęłam z szafy jakieś ubrania, po czym wraz z nimi udałam się do łazienki, gdzie postanowiłam wziąć prysznic. Rozebrałam się tam do naga, chwilę przyglądając się mojemu ciału. Byłam chuda, za chuda, a to dlatego, że ostatnimi czasy nie miałam ochoty na jedzenie. Zmuszałam się do wszystkiego jeśli czuwali nade mną dziadkowie, w innym przypadku postanowiłam zrezygnować z prób przełknięcia czegokolwiek. Sama nie wiedziałam czemu. Może popadałam w anoreksje? Nie, to nie możliwe - skarciłam się w myślach i zaprzestając myśleć, powróciłam do rzeczywistości, po czym weszłam pod prysznic, odkręcając korki z gorącą wodą, która rozluźniła wszystkie moje spięte mięśnie. Wychodząc z kabiny, wycierałam się czerwonym ręcznikiem, natomiast następnie na suche już ciało założyłam jasną bieliznę, a później dżinsowe rurki, oraz koszulę z grubymi ramiączkami. Delikatnie się pomalowałam, a na koniec rozczesałam moje długie włosy, zostawiając je w naturalnym stanie. Będąc gotową opuściłam łazienkę i podeszłam do szafy, z której wyjęłam czarne conversy i założywszy je na nogi zeszłam na dół, kierując się w stronę przedpokoju.
-Wychodzę! Będę późno, nie czekajcie z kolacją! - krzyknęłam do babci, gdy chowałam klucze i telefon do czarnej, małej torebki, po czym założyłam ją przez ramie i opuściłam dom, nie czekając na odpowiedź opiekunki.
   Kierowałam się w stronę domu mojego chłopaka, jednak postanowiłam przejść się parkiem, gdyż gorące powietrze dawało się znaki. Zapatrzyłam się w przechodnich, próbując zgadnąć o czym mogą myśleć w danym momencie. Spoglądałam też na bawiące się beztrosko dzieci, gdy szłam tuż obok placu zabaw. Widziałam ich piękne uśmiechy, doskwierające na malutkich twarzach, oraz ten szczęśliwy błysk w oczach i aż na sam widok zrobiło mi się lżej. Moja euforia niestety nie trwała zbyt długo, gdyż nawet nie wiem, w którym momencie wpadłam na kogoś i znalazłam się na twardej powierzchni.
-Przepraszam nie chciałam. Zagapiłam się. - Spojrzałam w górę i dostrzegłam zmieszaną dziewczynę. Szybko się podniosłam, otrzepując swoje spodnie.
-Nie szkodzi. - Uśmiechnęłam się do niej niepewnie. -Jesteś tutaj pierwszy raz? - spytałam.
-Skąd wiesz?
-Bo trzymasz mapę w rękach. - Pokazałam palcem na jej dłoń, w której trzymała daną rzecz, po czym teatralnie puknęła się w czoło i odwzajemniła uśmiech.
-Szukam hotelu Fontainebleau. Jest położony podobno w okolicy plaży Miami Beach. - Przyjrzałam się dokładnie dziewczynie. Była wysoka, szczupła i miała ciemne włosy. Ubrana w czarne leginsy, szarą bluzkę z nadrukiem na ramiączka, oraz tego samego koloru vansy, uśmiechała się promiennie, również uważnie mi się przyglądając. W lewej ręce trzymała czarną walizkę i wysłuchiwała mojej odpowiedzi.
-Zaprowadzę cię tam - powiedziałam, po czym dodałam, wyciągając prawą dłoń: -Jestem Cassie.
-A ja Pandora. - Uścisnęła ją mocno, po czym w ciszy ruszyła za mną.
-Co cię sprowadza do Miami? - spytałam z dosyć słyszalną nutką ciekawości.
-Chęć odnalezienia rodziny - powiedziała.
-To tutaj. - Stanęłam przed bramą, która ogradzała to miejsce.
-Pięknie tutaj. - Panda miała rację. Wielki hotel, z cudownym wnętrzem, a przed nim umieszczony był duży basen, dookoła niego leżaki, palmy oraz różne stoliki.
-Racja - skomentowałam. -Muszę już iść - dodałam po chwili ciszy. Uśmiechnęłam się do dziewczyny, podając jej rękę. Nastolatka odwzajemniła mój gest i ruszyła w stronę wejścia do tego miejsca.
   Powoli zawracałam do domu mojego chłopaka, co jakiś czas spoglądając na telefon, który wskazywał mi godzinę. Miałam wrażenie, że czas stoi w miejscu, zatrzymał się dla mnie, jednak tak nie było i nim się zorientowałam stałam już przed frontowymi drzwiami, prowadzącymi do mieszkania Tomlinsonów. Nacisnęłam na przycisk dzwonka, a już po chwili rozległ się głośny, irytujący dźwięk, oznaczający, że ktoś czeka i kilka sekund później z wielkim uśmiechem na twarzy otworzył mi Louis.
-Cześć kochanie. - Mocno mnie do siebie przytulił, całując mnie delikatnie w czoło. Wtuliłam się w niego, zatracając się w jego idealnych perfumach, które doskonale do niego pasowały.
-Pracujesz dzisiaj? - spytałam, siadając na czarnej kanapie, znajdującej się w salonie. Spojrzałam na telewizor, stojący na przeciwko mnie i dokładnie wsłuchałam się w jakiś głupi program, który aktualnie leciał.
-Tak - odpowiedział, a ja wykrzywiłam swoją minę z niezadowolenia. Lou pracował w pubie, w którym co każdy piątek odbywały się huczne imprezy z alkoholem, narkotykami i dziwkami w roli głównej. Nie lubiłam tego i myślę, że każda normalna dziewczyna na moim miejscu też nie tryskałaby szczęściem z tego powodu, iż jej ukochany będzie przez kilka dobrych godzin przebywał w takim towarzystwie, a nie innym.
-Musisz iść? - zapytałam, na co chłopak kiwnął potwierdzająco głową. Usiadł obok mnie, a ja położyłam swoje nogi na jego. Przejeżdżał swoją ręką po nich, doprowadzając mnie w ten sposób do gęsiej skórki.
-Możesz iść ze mną, zabierzemy resztę ekipy i trochę się zabawimy.
-Ale ty będziesz wtedy pracował - wtrąciłam się.
-Szef mi pozwoli trochę odpocząć, a ty nie będziesz zazdrosna. - Wskazującym palcem musnął mojego nosa, patrząc mi głęboko w oczy. Objął moją twarz w swoich dłoniach i powoli zbliżał swoje usta ku moich, by już po chwili się złączyły i tańczyły w swoim tańcu. Oderwaliśmy się od siebie, gdy nagle ktoś stojący za nami niespodziewanie odchrząknął. Obydwoje spojrzeliśmy się na osobę, która nam przeszkodziła i okazało się, iż jest to Harry, który z cwanym uśmieszkiem się nam przyglądał.
-Co ty tu do cholery robisz? - Oburzył się Louis, prawie krzyczał na loczkowatego, a ten tylko się z niego śmiał.
-Dzwoniłem, ale nikt nie otwierał, więc wszedłem, gdyż nie za kluczowałeś drzwi. - Zaśmiał się głośno i wskoczył na kanapę, między nami.
-Idiota - skomentował mój chłopak, wstając z miejsca i udając się w stronę kuchni.
-Co dzisiaj robimy? - zwrócił się do mnie Styles, uważnie mi się przyglądając.
-Idziemy z Tomlinsonem do pracy.
-Mała impreza?
-Yhy - odpowiedziałam i również wstałam z siedzenia. Poszłam do mojego chłopaka i całując go w policzek, pożegnałam się z nim.
-Przyjadę po ciebie o 19 - powiedział, a ja tylko kiwnęłam głową. Na przedpokoju krzyknęłam do chłopaków, że wychodzę i opuściłam mieszkanie bruneta.
   Wracałam tą samą drogą co przyszłam, ale tym razem skupiając się na muzyce, którą słyszałam przez moje słuchawki. Szłam powoli, poruszając się dosyć dziwnie w rytm różnych piosenek. Nie zwracałam uwagi na ludzi, którzy dziwnie się na mnie patrzyli. Zapewne mieli niestworzone myśli na mój temat, jednak nie interesowały mnie one, gdyż byłam jaka byłam i ważne, aby akceptowały mnie osoby, na których najbardziej mi zależy. Właśnie dlatego nie mam za dużo przyjaciół. Szukam osób szczerych i takich, którzy nie chcą mnie tylko wykorzystać, bo należę do rozpoznawalnych dziewczyn w szkole. No cóż, można powiedzieć, iż najzwyczajniej mi się to udało.
   W domu nikogo nie było, więc szybko udałam się do mojego pokoju. Położyłam się na łóżku i włączyłam telewizor, pilotem co jakiś czas zmieniając program. Przestałam skupiać się na różnych serialach, a zaczęłam rozmyślać o szkole. Tydzień temu zaczęły nam się wakacje, które upłyną na prawdę szybko i nim zdążę się porządnie zabawić, to będę musiała wrócić na już drugi rok studiów. Studiuję psychologię, aby w przyszłości móc pomagać zagubionym ludziom. Lubię to robić i jestem w tym dobra, dlatego postanowiłam rozwijać się właśnie w tym kierunku. Rozmyślałam też o moim życiu, które nie należy do najłatwiejszych. Wiele w nim przeszłam, jednak niczego nie żałuje. Chwile, które doprowadziły mnie do łez, za wiele mnie nauczyły, aby cokolwiek chcieć w nich zmienić. Natomiast te szczęśliwe momenty pozwoliły mi odkrywać co jest dla mnie dobre i co powinnam szczegółowo doceniać. Oderwałam się od moich myśli, gdy zadzwonił budzik, informujący mnie, iż jest już 17:30 i muszę powoli zacząć się szykować. Niechętnie podniosłam moje ciało i wyskoczyłam z łóżka, kierując się w stronę szafy, z której wyjęłam jakieś ciuchy i wraz z nimi udałam się do łazienki. Zdjęłam z siebie poprzednie ubrania, po czym włożyłam dżinsową koszulę, którą wsunęłam w spódniczkę, sięgającą mi do połowy ud. Włosy rozczesałam i pozostawiłam rozpuszczone, a na koniec

poprawiłam jeszcze makijaż, po czym opuściłam to pomieszczenie. W pokoju założyłam jeszcze szpilki, następnie pociągnęłam za torebkę i zeszłam na dół. Weszłam do kuchni i podeszłam do lodówki, na którym wisiał mały notesik na magnes. Wyrwałam jedną kartkę, po czym napisałam na niej wiadomość do moich opiekunów:
"Idę na imprezę ze znajomymi. Tak, do pracy Louisa. Wrócę pewnie nad ranem, więc nie denerwujcie się. Całuję Cassie xx".
Zostawiłam karteczkę na stoliku, a potem opuściłam mój dom. Frontowe drzwi za kluczowałam, po czym udałam się w stronę czarnego, samochodu Louisa, którym podjechał jakieś trzy minuty temu. Usiadłam na miejscu pasażera, obok kierowcy i pocałowałam bruneta w policzek.
-Jak tam? - spytał.
-Dobrze. - Szeroko się do niego uśmiechnęła, pokazując przy tym szereg moich równych, białych zębów. -A u ciebie?
-Fantastycznie - odpowiedział, odpalając samochód, a następnie ruszyliśmy w stronę pubu, w którym Lou pracował.




To mamy 1 rozdział. Wiem, że nic w nim się nie dzieje, ale to dopiero wstęp. Trzeba jakoś zacząć, pokazać jak żyją bohaterowie itp. Liczymy na szczere komentarze i dodawanie się do obserwatorów, bo to jest dla nas w pewnym rodzaju motywacja. Zachęcamy również zadawania pytań nam lub bohaterom opowiadania.
Pozdrawiamy: Cassie & Pandora ♥